Adoracja to, zgodnie z doktryną katolicką, oddawanie Bogu, obecnemu w Najświętszym Sakramencie, należnej Mu czci. Jest to bardzo uroczysty i podniosły moment. Rozbrzmiewają dzwonki kościelne, a wierni klęczą. W Polsce adoracja jest wciąż jedną z najbardziej popularnych form pobożności. W wielu kościołach zamiast homilii w pierwszą niedzielę każdego miesiąca adoruje się Najświętszy Sakrament. Jakie przedmioty używane są podczas wystawienia?
Dzwonki kościelne oznajmiają rozpoczęcie
Ministranci dzwonią w trakcie pieśni otwierającej adorację. Kapłan ubrany w specjalne szaty liturgiczne wystawia Ciało Chrystusa w monstrancji (najczęściej) na szczycie tabernakulum, aby było ono widoczne dla wszystkich wiernych. Rozważania z reguły prowadzi ksiądz, ale nie ma przeciwwskazań, aby robili to wierni. Na zakończenie następuje uroczyste błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.
Rodzaje wystawienia i używane szaty liturgiczne
Wyróżnić możemy trzy rodzaje adoracji Najświętszego Sakramentu. Najbardziej uroczystą formą jest ta, która wiąże się z dotknięciem Ciała Chrystusa oraz naczyń z hostiami przez kapłana lub diakona. Wystawienia dokonuje się wówczas w monstrancji. W instrukcji “Komunia święta i Kult Tajemnicy Eucharystycznej poza Mszą świętą”, która opisuje obrzędy dostosowane do tradycji w polskich diecezjach, przeczytać możemy, że podczas błogosławieństwa kapłan ubiera kapę oraz biały welon. Podczas wystawienia może mieć na sobie jedynie sutannę, komżę lub albę i białą stułę. Pozostałe rodzaje adoracji są znacznie rzadziej praktykowane w naszym kraju. Do wystawienia w puszce używa się jedynie białego welonu – kapłan dotyka wyłącznie naczynia, a nie Ciała Chrystusa. Najmniej uroczystą formą jest adoracja poprzez otwarcie drzwi tabernakulum.
Kadzidło kościelne – obowiązkowe w trakcie wystawienia w monstrancji
Kościelne instrukcje nakazują zapalenie w czasie wystawienia czterech lub sześciu świec, tak jak w trakcie mszy świętej. Wskazuje się także na to, aby przy ołtarzu obecne było kadzidło kościelne. Wiąże się to z koniecznością obecności dwóch ministrantów (w niektórych diecezjach ministrantek) lub innych mężczyzn ubranych w odpowiednie stroje liturgiczne, którzy podadzą kapłanowi rozpalony trybularz (kadzielnicę) oraz naviculę (łódkę) z przechowywanym kadzidłem. W Polsce rzadko postępuje się jednak dokładnie wobec tych instrukcji – często adoruje się Ciało w monstrancji bez użycia kadzidła. Inaczej sprawa wygląda w trakcie wystawienia w puszce – kadzidło jest wówczas jedynie opcjonalne (zapalić trzeba także minimum dwie świece).
Co symbolizuje okadzenie?
Unoszący się dym ukazuje wiernym modlitwy, które kierujemy do Boga. Dokonując okadzenia w trakcie różnego rodzaju obrzędów, staramy się podkreślić naszą miłość do Pana. W Starym Testamencie obłok miał symbolizować obecność Jahwe przy Izraelitach, którzy wędrowali do Ziemi Obiecanej. Wielokrotnie możemy spotkać w nim nawiązania do wonnego dymu. W Księdze Psalmów czytamy: “Niech moja modlitwa będzie stale przed Tobą jak kadzidło” (Psalm 141). Z kolei w Nowym Testamencie, w Apokalipsie św. Jana, jest ono elementem niebiańskiej liturgii.
